បច្ចុប្បន្ននេះការបញ្ជូនផ្តាយរណបទៅក្នុងតារាវិថីត្រូវធ្វើឡើងតាមការបាញ់បង្ហោះដោយកាំជ្រួច
។ ផ្កាយរណបខ្លះទៀតត្រូវភ្ជាប់ជាមួយយានអវកាសដោយបង្ហោះឡើងព្រមគ្នាតែម្តង ។
ប្រទេសជាច្រើននិងក្រុមហ៊ុនពាណិជ្ជកម្មមានកាំជ្រួចផ្សេងៗគ្នាប្រកបដោយសមត្ថភាពអាចបញ្ជូនផ្កាយរណបដែលមានទម្ងន់ច្រើនតោនទៅក្នុងតារាវិថីដោយសុវត្ថិភាព។
ការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបដែលប្រើកាំជ្រួចនេះត្រូវជ្រើសរើសទីតាំងនៅលើផែនដីដែលមានកម្រាស់បរិយាកាសក្រាស់បំផុតដើម្បីសន្សំសំចៃប្រេងដែលប្រើប្រាស់ ។ ល្បឿនវិលជុំវិញខ្លួនឯងរបស់ផែនដីក៏ជាកត្តាកំណត់មួយដែរក្នុងការបាញ់បង្ហោះ ។ នៅតំបន់អេក្វាទ័រផែនដីវិលលឿនជាងនៅតំបន់ប៉ូល ដូច្នេះហើយទើបគេជ្រើសរើសយក Kennedy Space Center ដែលស្ថិតនៅជិតតំបន់អេក្វាទ័ជាកន្លែងបាញ់បង្ហោះ។ ម៉្យាងទៀតកាំជ្រួចដែលបាញ់បង្ហោះនោះត្រូវមានល្បឿនពី២៨០០០គម ទៅ៤០០០០គម ក្នុងមួយម៉ោងទើបអាចរុញច្រានផ្កាយរណបឬយានអវកាសអោយចេញផុតពីទំនាញផែនដីបាន។
នៅក្នុងរយៈពេល២នាទីកាំជ្រួចបាននាំផ្កាយរណបមកដល់កំពស់៦០គម
ពីដី ពេលនោះល្បឿនវានៅត្រឹម៨០០០គម ក្នុងមួយម៉ោង ។ លុះមកដល់កំពស់ ១៩៣គមពីដីការងាររបស់កាំជ្រួចរុញច្រានត្រូវបានបញ្ចប់ហើយវាក៏ផ្តាច់ខ្លួនចេញពីផ្កាយរណបរួចធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រ
។ នៅពេលនោះកាំជ្រួចតូចមួយទៀតក៏ចាប់ផ្តើមដំណើរការឡើងហើយរុញច្រានផ្កាយរណបក្នុងទិសដៅផ្តេកវិញ។
អំពីប្រព័ន្ធនាំផ្លូវខាងក្នុង
(Inertial Guidance System: IGS) : កាំជ្រួចត្រូវបានគ្រប់គ្រងយ៉ាងជាក់លាក់ដើម្បីនាំផ្កាយរណបយកទៅដាក់ក្នុងគន្លងតារាវិថីដែលបានកំណត់ទុក
ប្រព័ន្ធIGS នេះកំណត់នូវទីតាំងនិងទិសដៅដ៏ជាក់លាក់របស់កាំជ្រួចតាមការវាស់វែងដ៏ជាក់លាក់មួយដោយប្រើប្រាស់ឧបករណ៍មួយហៅថាgyroscope
។
ប្រែសម្រួលៈ KSN Team Ref: ឯកសារបរទេស
